ای خوش آن صبحی که چشمم بر جمالت وا شود

بیش ازین ایجان نیارم صبر کردن در برون

هم در امروز از وصالم شربتی در کام ریز

من بخود کی راه یابم سوی آن عالیجناب

گر کشم در دیده خاک پای مردان رهت

گر در آتش بایدم رفتن در این ره میروم

موسی جانرا اگر گردن نهد فرعون نفس

بی تعلق چون مسیحا زی تو در روی زمین

گر عنان اختیار خود نهی در دست او

گر ز بهر شهوت دنیا در آئی در غضب

گام نه بر گام مردان رهش مردانه فیض