زود از درم در آی که تابم دگر نماند

تا با خودم حجاب خودم از خودم بگیر

عقلست پرده نظر اهل معرفت

دور از تو با خیال تو میداشتم خطاب

چندی پی سراب بتان گام میزدم

تا بود در برم جگر از دیده می چکید

از دل زدود صیقل غم زنگ معصیت

تا بسته ام امید به تبدیل سیئات

لوح معارف است ضمیر منیر من

طی شد زمان نماند مکان سعی فیض را

تا چند بار تن دهدم زحمت روان