دوشم آن دلبر غمخوار ببالین آمد

گفت برخیز زجا فیض سحر را در یاب

بوی رحمان که در آفاق جهان مستترست

برهوا نفخهٔ از گلشن فردوس وزید

با عروسان حقایق که نه جن دیده نه انس

خیز از جای و سرنافهٔ اسرار گشای

جامی از چشمه تسنیم بکش از کف حور

تا کی از غم بفغان آمده شادی طلبی

از ره فقره بخواه آنچه ترا می باید

مژدگانی بده ای غمزدهٔ باده طلب

سخن فیض تماشا کن و بنگر در او

این جواب غزل حافظ هشیار که گفت