خوش آنکه هستی من بر باد رفته باشد

ای دوست با من زار میکن هر آنچه خواهی

گردر هوای وصلت صد خرمن وجودم

وقت رحیل خواهم آن سو بود نگاهم

گر بیستون صبرم هجران زپا درآورد

گردون بسی غمم ریخت برسر ولیک حاشا

در راه عشق باید پا را ثبات باشد

در وادی محبت مجنون اسیر لیلیست

شوخی بیک کرشمه صد مرغ دل کند صید

ماهی بهر نکاهی بسمل کند سپاهی

باکس بدی که کردی در خاطرت نگهدار

ای فیض در غم یار تن را خراب میدار