آن نصیحت که مرا واعظ و ملا می کرد

عالمی کسب خرد زان دل دانا می کرد

که بدل گاه گره می زد و گه وا می کرد

آنکه صید من دل خسته تمنا می کرد

رفت آن کاین دلم اندیشه فردا می کرد

آنکه از دفتر دینم ورقی وا می کرد

که پس پرده ام از پیش تماشا می کرد

دل که گاهی هوس زلف چلیپا می کرد

جاش خوش باد که از دور تماشا می کرد

روز و شب ورد «متی اخرج منها» می کرد

آنکه با ترس نظر بر لب دریا می کرد

رفت آن فیض که او دفتر دین وا میکرد