زاهد زحق ببست دو چشم و جدال کرد

آنکه این خیال پخت خیال محال کرد

دانا باهل عربده کی قیل و قال کرد

آنکس شناخت حال که خود دید و حال کرد

از ذوالجمال رو بسوی ذوالجلال کرد

با چشم غیرتش چو نظر در جبال کرد

در هر نظر ملاحظه آن جمال کرد

جام ار نداد دست می اندر سفال کرد

گفتم ترا حرام مرا حق حلال کرد

از ساده لوح بین که مرا خود خیال کرد

حق روشن است و باطل آنکه این سوال کرد

وانکس که بهر سیم وزرش قیل و قال کرد

این صد هزار شوی چها با بعال کرد

با خلق بین چه شعبده این پیر زال کرد

سسیار سروری چو ترا پایمال کرد