من نروم ز پیش تودست منست و دامنت

خواه مرا به تیر زن خواه ببر سرم زتن

چون شوم از تو جدا دامن توکنم رها

بندگی تو بس مرا ذکر تو هم نفس مرا

عشق تو رهبر منست لطف تو یاور منست

چشم منست و روی تو گوشم وگفتگوی تو

روی دل است سوی تو قوت دلست بوی تو

قوت روان من توئی گنج نهان من توئی

حسن تو بوستان من روی تو گلستان من

مهر تواست جان من ذکر تو و زبان من

فیض بس است گفتگو برجه و دامنش بجو