مگو که چهره او را نقاب در پیشست

حجاب دیدن آن روی شرک و خودبینی است

وجود او بمثل همچو آب و تو ماهی

گهی به پرده دنیی دری گهی عقبی

نماید آنکه بود او نه اوست غره مشو

نظر باو نتوان کرد چون زعکس رخش

نگه باو نتواند رسید چون برهش

کتاب حسن بتان صورت است و او معنی

چو هوش ماند چون جلوه کرد اینمعنی

بس است فیض زاین فن سخن که سامع را