پای تا سر همه ام در غمت اندیشه شدست

خواهش من دگر و آنچه تو خواهی دگرست

هر نهالی که خیال قد و بالای تو گشت

دم بدم در دلم از غصه نهالی کارم

بیش ازین تاب جفای تو ندارم جانا

متصل میکندش تا که در آرد از پای

ناله ام مطرب و خون باده و چشمم ساغر

گل سرخست رخت یاشده از می گلگون

بس که در حسن سراپای تو اندیشه نمود

فیض هر روز بنظم غزلی پردازد