از غم هستی چو رستم غمگسار آمد بدست

خود چو رفتم از میان دیدم هم او را در کنار

بهر آن جان جهان دادم جهانی جان بجان

در دلم جا کرد عشقش اختیار از من گرفت

سرنهادم بر سرعشق از جهان پرداختم

عاقبت بین گشتم و از پیش کردم کار خویش

جانم از عشق جوانی تازه شد پیرانه سر

نیش مژگان در دلم چندی بحسرت میشکست

آنچه میجوئید یاران در کتاب فلسفه