دیگر به روزگار نمی بینم، آن عشق ها که تاب و توان سوزد،

آن رنج ها که درد بر انگیزد، وان دردها که روح گدازد نیست

در سینه، دل، چو برگ خزان دیده، بی عشق مانده سر به گریبان است،

طوفان عشق نیست که دل ها را، در تنگنای سینه بلرزاند؛

عشقی نه تا به سر فکند شوری رنجی نه تا به دل شکند خاری

من شمع دلفروز سخن بودم؛ اکنون زبان بُریده و خاموشم