با برق اشکی در نگاه روشن خویش

ما را گذر می داد در احساس آهو

ما را خبر می داد از بیداد صیاد

من این میان مجذوب شور و حالت او

از راز هر نفش

با ما سخن گفت و ما

زنجیریان برج افسوس

در ما نظر می کرد و ما

سرگشتگان شهر جادو

می راندمان رندانه از آن پرده سرخ

ویرانه جنگ

رنگین به خون بی گناهان

می خواند مان مستانه

با آرامش مهر

در آبی صبح صفاهان

می بردمان از کوچه باغ

دور تاریخ

همراه خیل دادخواهان

یکراست تا دربار کوروش شاه شاهان

شهنامه را در نقش هایی جاودانی

از نو شنیدیم

محمود را در پیشگاه شاعر توس

بر تخت دیدیم

در هر قدم جان های ما شیداتر از پیش

در قلم احساس او نازکتر از مو

از تار و پود نقش ها

موسیقی رنگ

می زد به تار و پود ما چنگ

تالار می رقصید انگار

بر روی بال این همه آواو آهنگ

گفتم که این رسام مانی است

آورده نقشی تازه همچون نقش ارژنگ

آن سوی مرز بهت و حیرت

ما مات از پا می نشستیم

در پیش آن اعجوبه ذوق و ظرافت

می شکستیم

مبهوت آن همت هنر احساس نیرو

رسام بود و حاصل اندیشه او

بیرون ازین هنگامه های رنگ و تصویر

پیوند تار و پود جان ها پیشه او

دنبال این صیاد دلها

همراه آهو

ما با زبان بی زبانی

آفرین گو