شنیدم مصرعی شیوا، که شیرین بود مضمونش

به خود گفتم تو هم مجنون یک لیلای زیبایی

بر آر از سینه جان شعر شورانگیز دلخواهی

نوایی تازه از ساز محبت، در جهان سرکن،

به مهر آهنگ او روز و شبت را رنگ دیگر زن

ز عشق آغاز کن، تا نقش گردون را بگردانی،

به مهر آویز و جان را روشنایی ده که این آیین

غم عشق تو را نازم، چنان در سینه رخت افکند

غرور حسنش از ره می برد، ای دل صبوری کن!