گُلی را که دیروز،

به دیدار من، هدیه آوردی ای دوست

ــ دور از رخ نازنین تو ــ

امروز پژمرد!

همه لطف و زیبایی اش را

ــ که حسرت به روی تو می خورد و

هوش از سر ما به تاراج می بُرد؛ ــ

گرمای شب بُرد!

*

صفای تو امّا، گلی پایدار است

بهشتی همیشه بهار است.

گل مهر تو، در دل و جان

گل بی خزان،

گُلِ تا که من زنده ام ماندگار است.