چو بشنید زو این سخن یزدگرد

نگه کرد از آغاز فرجام را

بفرمود تا خلعتش ساختند

تنش را به خلعت بیاراستند

ز ایوان شاه جهان تا به دشت

پرستنده و دایهٔ بی شمار

به بازار گه بسته آیین به راه

جو منذر بیامد به شهر یمن

چو آمد به آرامگاه از نخست

ز دهقان و تازی و پرمایگان

ازین مهتران چار زن برگزید

دو تازی دو دهقان ز تخم کیان

همی داشتندش چنین چار سال

به دشواری از شیر کردند باز

چو شد هفت ساله به منذر چه گفت

چنین گفت کای مهتر سرفراز

به داننده فرهنگیانم سپار

بدو گفت منذر که ای سرفراز

چو هنگام فرهنگ باشد ترا

به ایوان نمانم که بازی کنی

چنین پاسخ آورد بهرام باز

مرا هست دانش اگر سال نیست

ترا سال هست و خرد کمترست

ندانی که هرکس که هنگام جست

تو گر باز هنگام جویی همی

همه کار بی گاه و بی بر بود

هران چیز کان در خور پادشاست

سر راستی دانش ایزدیست

نگه کرد منذر بدو خیره ماند

فرستاد هم در زمان رهنمون

سه موبد نگه کرد فرهنگ جوی

یکی تا دبیری بیاموزدش

دگر آنک دانستن باز و یوز

ودیگر که چوگان و تیر و کمان

چپ و راست پیچان عنان داشتن

چنین موبدان پیش منذر شدند

تن شاه زاده بدیشان سپرد

چنان گشت بهرام خسرونژاد

هنر هرچ بگذشت بر گوش اوی

چو شد سال آن نامور بر سه شش

به موبد نبودش به چیزی نیاز

به آوردگه بر عنان تافتن

به منذر چنین گفت کای پاک رای

ازان هر یکی را بسی هدیه داد

وزان پس به منذر چنین گفت شاه

بگو تا بپیچند پیشم عنان

بهایی کنند آنچ آید خوشم

چنین پاسخ آورد منذر بدوی

گله دار اسپان من پیش تست

گر از تازیان اسپ خواهی خرید

بدو گفت بهرام کای نیک نام

من اسپ آن گزینم که اندر نشیب

چو با تگ چنان پایدارش کنم

وگر آزموده نباشد ستور

به نعمان بفرمود منذر که رو

همه دشت پیش سواران بگرد

بشد تیز نعمان صد اسپ آورید

چو بهرام دید آن بیامد به دشت

هر اسپی که با باد همبر بدی

برین گونه تا برگزید اشقری

هم از داغ دیگر کمیتی به رنگ

همی آتش افروخت از نعل اوی

بها داد منذر چو بود ارزشان

بپذرفت بهرام زو آن دو اسپ

همی داشتش چون یکی تازه سیب

به منذر چنین گفت روزی جوان

چنین بی بهانه همی داریم

همی هرک بینی تو اندر جهان

ز اندوه باشد رخ مرد زرد

برین بر یکی خوبی افزای پس

اگر تاجدارست اگر پهلوان

همان زو بود دین یزدان به پای

کنیزک بفرمای تا پنج و شش

مگر زان یکی دو گزین آیدم

مگر نیز فرزند بینم یکی

جهاندار خشنود باشد ز من

چو بشنید منذر ز خسرو سخن

بفرمود تا سعد گوینده تفت

بیاورد رومی کنیزک چهل

دو بگزید بهرام زان گلرخان

به بالا به کردار سرو سهی

ازان دو ستاره یکی چنگ زن

به بالا چون سرو و به گیسو کمند

بخندید بهرام و کرد آفرین