چنین تا به بیژن رسید آگهی

بهر سوی فرستاد مهر و نگین

کنون سوی جیحون نهادست روی

بپرسید بیژن که تاجش که داد

بدو گفت برسام کای شهریار

بیاوردم از مرو چندان بنه

تو را گفته بد تخت زرین اوی

همان گنج و تاجش فرستم به چاج

به مرو اندرون رزم کردم سه روز

شدم تنگدل رزم کردم درشت

چو ماهوی گنج خداوند خویش

چوآگنده شد مرد بی تن به چیز

به مرو اندرون بود لشکر دوماه

بکشت او خداوند را در نهان

سواری که گفتی میان سپاه

ز ترکان کسی پیش گرزش نرفت

چو او کشته شد پادشاهی گرفت

طلایه همی گوید آمد سپاه

چو بدخواه جنگی به بالین رسید

چنین گل به پالیز شاهان مباد

چو بشنید بیژن سپه گرد کرد

ز قجقار باشی بیامد دمان

چونزدیک شهر بخارا رسید

به یاران چنین گفت که اکنون شتاب

به پیکار ما پیش آرد سپاه

ازان پس بپرسید کز نامدار

جهاندار شه را برادر به دست

که او را بیاریم و یاری دهیم

بدو گفت به رسام کای شهریار

بران شهرها تازیان راست دست

چو بشنید بیژن سپه برگرفت

طلایه بیامد که آمد سپاه

سپاهی بکشتی برآمد ز آب

سپهدار بیژن به پیش سپاه

چو ماهوی سوری سپه را بدید

ز بس جوشن و خود و زرین سپر

غمی شد برابر صفی برکشید