چنان بود قیصر بدانگه برای

چو گشتی بلند اختر و جفت جوی

یکی گرد کردی به کاخ انجمن

هرانکس که بودی مر او را همال

ز کاخ پدر دختر ماه روی

پرستنده بودی به گرد اندرش

پس پردهٔ قیصر آن روزگار

به بالا و دیدار و آهستگی

یکی بود مهتر کتایون به نام

کتایون چنان دید یک شب به خواب

یکی انجمن مرد پیدا شدی

سر انجمن بود بیگانه ای

به بالای سرو و به دیدار ماه

یکی دسته دادی کتایون بدوی

یکی انجمن کرد قیصر بزرگ

به شبگیر چون بردمید آفتاب

بران انجمن شاد بنشاندند

کتایون بشد با پرستار شست

همی گشت چندان کش آمد ستوه

از ایوان سوی پرده بنهاد روی

هم آنگه زمین گشت چون پر زاغ

بفرمود قیصر که از کهتران

بیارند یکسر به کاخ بلند

چو آگاهی آمد به هر مهتری

خردمند مهتر به گشتاسپ گفت

برو تا مگر تاج و گاه مهی

چو بشنید گشتاسپ با او برفت

به پیغوله یی شد فرود از مهان

برفتند بیدار دل بندگان

همی گشت بر گرد ایوان خویش

چو از دور گشتاسپ را دید گفت

بدان مایه ور نامدار افسرش

چو دستور آموزگار آن بدید

که مردی گزین کرد از انجمن

به رخ چون گلستان و با یال و کفت

بد آنست کو را ندانیم کیست

چنین داد پاسخ که دختر مباد

اگر من سپارم بدو دخترم

هم او را و آنرا که او برگزید

سقف گفت کاین نیست کاری گران

تو با دخترت گفتی انباز جوی

کنون جست آنرا که آمدش خوش

چنین بود رسم نیاکان تو

به آیین این شد پی افگنده روم

همایون نباشد چنین خود مگوی