چو خورشید شد بر سر کوه زرد

شب آمد یکی پردهٔ آبنوس

چو خورشید ازان کوشش آگاه شد

ببد چشمهٔ روز چون سندروس

چکاچاک برخاست از هر دو روی

بیامد سبک قیصر از میمنه

ابر میمنه پور قیصر سقیل

دهاده برآمد ز هر دو سپاه

بجنبید گشتاسپ از پیش صف

چنین گفت الیاس با انجمن

چو بر در چنین اژدها باشدش

چو گشتاسپ الیاس را دید گفت

برانگیختند اسپ هر دو سوار

ازان لشکر الیاس بگشاد شست

بزد نیزه گشتاسپ بر جوشنش

بیفگندش از باره برسان مست

ز پیش سواران کشانش ببرد

بیاورد لشکر به پیش سپاه

ازیشان چه مایه گرفت و بکشت

چو رومی پس اندر هم آواز شد

بر قیصر آمد سپه تاخته

ز لشکر چو قیصر بدیدش به راه

سر و چشم آن نامور بوس داد

وزان جایگه بازگشتند شاد

همه روم با هدیه و با نثار