چوبگذشت شاد از پل نهروان

سزاوار بر تخت شاهی نشاند

جهاندیده و کار کرده سران

جز از آزمایش نه اندرخورست

وگر چند هستیم نیکی شناس

که چندین غم ورنج باید فزود

بسی شور و تلخ جهان دیده اید

نهان دارم از لشکر آواز خویش

نباید که بیرون برند ازمیان

شود چون بگویند پیش سپاه

سپه را به جنگ اندر انداختند

سواریست اسپ افگن وکارکن

بگرز و بشمشیر ترساندم

برزم اندرون بیم بیرون کنم

چو شب تیره گردد نسازم درنگ

بیفشاند این گیسوی مشکبوی

همه گرز و خنجر گرفته بچنگ

که یک تن نگردد زفرمان شاه

زبیگانه مردم بپردخت جای

جهاندیده و گرد گردوی را

که با او مگر یار باشند و جفت

چرایی چنین ایمن از روزگار

ز دلها مگر مهر بیرون کنی

ابا او همه یک دل ویک تنند

به مغز اندرون کی بود کیمیا

همه پاک بسته یک اندر دگر

بدین آروز کام دشمن مخار

چو گفتی کنون کار گردد تباه

گذشته همه باد گردد به دشت

سر مرد بینا نپیچد ز راه

ممان تا شود گنج و لشکر به لاش

وزین ساختن در نهان سازما

نباید که تو سر بدشمن دهی

به دل رای او سودمند آمدش

که باشند برنیک وبد یارمند

چوشاپور و چون اندیان دلیر

چو نستود لشکرکش نیوسوز

سپه را همی دید خسرو ز دور