بگفت آن کجا کرد و دید و شنید

کزان بد گهر دشمن آزاد شد

ز پوشیدنیها و از بیش وکم

نوشتند بر پهلوی نامه ای

ز دشمن چگونه برآورد گرد

چناچون بود درخور پیشگاه

بهر بر زنی رود و می خواستند

بران موبدان خلعت افگند نیز

که زیبد تو راگر دهم تاج و گاه

بیاگند و دینار چون صد هزار

برین گونه تا تنگ شد جای اوی

شود روز روشن برو بر سیاه

کزو ترک پیرش برآورد گرد

که بی تو مبیناد کهتر زمین

نخواهد که رخشان بود چهر تو