بدادش بدان هر دو گردنکشان

به ایوان او با هم اندر شوید

کنید آن زمان خویشتن را دو تاه

بر تاج و بر تخت او مگذرید

سوی تاج تابنده ش آرید روی

ازو گوش دارید پاسخش را

زمین را ببوسید و بیرون شوید

سوی بلخ بامی کشیدش درفش

که او بفگند آن نکو راه راست

به درگاه او بر پیاده شدند

براین آستانه نهادند روی

چو خورشید و تیر از بر ماه بر

به پیش گزین شاه فرخندگان

نوشته درو بر خط یبغوی

برآشفت و پیچیدن آغاز کرد

کجا راهبر بود گشتاسپ را

گوان جهان دیده و موبدان

بیاورد استا و بنهاد پیش

زریر گزیده سپهبدش را

که سالار گردان لشکرش بود

که کودک بد اسفندیار سوار

سپهدار لشکر نگهدار گاه

به رزم اندرون نیژه او داشتی

به فرخنده جاماسپ و پور دلیر

یکی نامه کردست زی من چنین

که نزدیک او شاه ترکان نوشت

چه گویید کاین را سرانجام چون

که مایه ندارد ز دانش بسی

وی از تخمهٔ تور جادو نژاد

ولیکن مرا بود پنداشتی

سخن گفت بایدش با هرکسی