سوی گاه باز آمد از رزمگاه

سوی کشور نامور کش سپاه

بزد کوس و لشکر بنه برنهاد

همه خیره دل گشته و جنگجوی

نماندند از خواسته نیز چیز

به دانا پزشکان سپردندشان

به پور مهین داد فرخ همای

عجم را چنین بود آیین و داد

سواران جنگی و نیزه گزار

یکی بر پی شاه توران بتاز

بکش هرک یابی به کین پدر

بدادش همه بی مر و بی شمار

و شاه جهان از بر تخت و گاه

سپه را همه یکسره بار داد

سپه را همه کرد آراسته

سکی را نماند ایچ ناداده چیز

کرا پایه بایست پایه نهاد

سوی خانهاشان فرستاد باز

به کاخ شهنشاهی اندر نشست

برو عود و عنبر همی سوختند

همه هیزمش عود و عنبرش خاک

پسش خان گشتاسپیان نام کرد

بدادند جاماسپ را موبدش

که ما را خداوند یافه نهشت

کیان را به هر جای پیروز کرد

چنین است کار جهان آفرین

گزیتی به آذر پرستان دهید

که فرخ شد آن شاه و ارجاسپ شوم

غلامان و اسپان آراسته

گزیتش بدادند شاهان سند