فرستاده آمد به کردار باد

سکندر فرستاده از گفت رو

بگویش که آن چیست کاندر جهان

بدیدند خود بودنی هرچ بود

بیامد فرستاده را نزد شاه

چنین گفت با کید کاین چار چیز

همی شاه خواهد که داند که چیست

چو بشنید کید آن ز بیگانه جای

فرستاده را پیش بنشاختند

ازان پس فرستاده را شاه گفت

که گر بیندش آفتاب بلند

کمندست گیسوش همرنگ قیر

خم آرد ز بالای او سرو بن

ز دیدار و چهرش سخن بگذرد

چو خامش بود جان شرمست و بس

سپهبد نژادست و یزدان پرست

دگر جام دارم که پر می کنی

به ده سال اگر با ندیمان به هم

همت می دهد جام هم آب سرد

سوم آنک دارم یکی نو پزشک

اگر باشد او سالیان پیش گاه

چهارم نهان دارم از انجمن

همه بودنیها بگوید به شاه

فرستادهٔ نامور بازگشت

بیامد چو پیش سکندر بگفت

بدو گفت اگر باشد این گفته راست

چو اینها فرستد به نزدیک من

بر و بوم او را نکوبم به پای