چو نامه بر کید هندی رسید

فراوانش بستود و بنواختش

بدو گفت شادم ز فرمان اوی

ولیکن برین گونه ناساخته

نباشد پسند جهان آفرین

هم انگه بفرمود تا شد دبیر

مران نامه را زود پاسخ نوشت

نخست آفرین کرد بر کردگار

خداوند بخشنده و دادگر

دگر گفت کز نامور پادشا

نشاید که داریم چیزی دریغ

مرا چار چیزست کاندر جهان

نباشد کسی را پس از من به نیز

فرستم چو فرمان دهد پیش اوی

ازان پس چو فرمایدم شهریار