چنین گفت گویندهٔ پهلوی

یکی شاه بد هند را نام کید

دل بخردان داشت و مغز ردان

دمادم به ده شب پس یکدگر

به هندوستان هرک دانا بدند

بفرمود تا ساختند انجمن

همه خوابها پیش ایشان بگفت

کس آن را گزارش ندانست کرد

یکی گفت با کید کای شهریار

یکی نامدارست مهران به نام

به شهر اندرش خواب و آرام نیست

ز تخم گیاهای کوهی خورد

نشستنش با غرم و آهو بود

ز چیزی به گیتی نیابد گزند

مرین خوابها را به جز پیش اوی

چنین گفت با دانشی کید شاه

هم انگه باسپ اندر آورد پای

حکیمان برفتند با او به هم

جهاندار چون نزد مهران رسید

بدو گفت کای مرد یزدان پرست

به ژرفی بدین خواب من گوش دار

چنان دان که یک شب خردمند و پاک

یکی خانه دیدم چو کاخی بزرگ

در خانه پیداتر از کاخ بود

گذشتی ز سوراخ پیل ژیان

ز روزن گذشتی تن و بوم اوی

دگر شب بدان گونه دیدم که تخت

کیی برنشستی بران تخت عاج

سه دیگر شب از خوابم آمد شتاب

بدو اندر آویخته چار مرد

نه کرپاس جایی درید آن گروه

چهارم چنان دیدم ای نامدار

همی آب ماهی برو ریختی

جهان مرد و آب از پس او دوان

به پنجم چنان دید جانم به خواب

همه مردمش کور بودی به چشم

ز داد و دهش وز خرید و فروخت

ششم دیدم ای مهتر ارجمند

شدندی بپرسیدن تن درست

همی گفت چونی به درد اندرون

رسیده به لب جان ناتن درست

چو نیمی ز هفتم شب اندر گذشت

دو پا و دو دست و دو سر داشتی

چران داشتی از دو رویه دهن

بهشتم سه خم دیدم ای پاکدین

دو پرآب و خمی تهی در میان

ز دو خم پر آب دو نیک مرد

نه از ریختن زین کران کم شدی

نهم شب یکی گاو دیدم به خواب

یکی خوب گوساله در پیش اوی

همی شیر خوردی ازو ماده گاو

اگر گوش داری به خواب دهم

یکی چشمه دیدم به دشتی فراخ

همه دشت یکسر پر از آب و نم

سزد گر تو پاسخ بگویی نهان