به رنج اندر از راه شاه و سپاه

که جایی دد و دام و ماهی ندید

یکی خانه بر سر ز یاقوت زرد

میان اندرون چشمهٔ آب شور

برو خوابنیده یکی شوربخت

به بیچارگی مرده بر تخت ناز

کشیده ز دیبا برو چادری

فروزان شده زو همه بوم و راغ

ز گوهر همه خانه چون آفتاب

وگر خاک آن خانه را بسپرد

وزان لرزه آن زنده ریزان شدی

که ای آرزومند چندین مشور

عنان را کنون باز باید کشید

سر تخت شاهیت بی شاه گشت

به لشکرگه آمد به کردار دود

خروشان بسی نام یزدان بخواند

غمی گشت و اندیشهٔ جان گرفت

سپاه از پس و پیش او رهنمای