خردمند و بادانش و بی گزند

پر از پوزش و رنگ و بوی و نگار

ازین پرهنر نامداران خویش

جهانجوی و پردانش و رهنمای

نه پیچند با رای باریک تو

همانا بباشد هم انجا به جای

جهاندیده و رازداران خویش

که کس را به گیتی نبودست نیز

که کیدست تا باشد او شاه هند

ز پیش سکندر سوی کید تفت

فراوان بپرسید و پاسخ شنید

یکی جای شایسته بنشاختشان

برآهیخت خورشید تیغ نبرد

نباید خود آراستن ماه را

به گرد اندر آرایش چین نهاد

ز ناهید تابنده تر بر سپهر

زبان چرب و گوینده و یادگیر

بر آواز اسکندر فیلقوس

درفشان ازو یاره و تخت و گاه

ز دیدار او سست شد پای پیر

زبانها پر از آفرین خدای

نه زو چشم برداشتند اندکی

کس آمد بر شاهشان خواندند

که چندین چرا بودتان روزگار

به خوبی ز هر اختری بهره داشت

در ایوان چنو کس نبیند نگار

فرستیم یک نامه نزدیک شاه

گرفتند قرطاس و قیر و قلم

که قرطاس ز انقاس شد ناپدید

به نزد سکندر به میلاد تفت

ز گفتارشان در شگفتی بماند

صفت کرده بودند لیک اندکی

که بخ بخ که دیدم خرم بهشت

برین بر فزونی مجویید نیز

شما با فغستان بنه برنهید

ازو در جهان یافتم داد و بس