ز سالش چو یک پنجه اندر کشید

به بخت جهاندار هر سه پسر

به بالا چو سرو و به رخ چون بهار

از این سه دو پاکیزه از شهرناز

پدر نوز ناکرده از ناز نام

فریدون از آن نامداران خویش

کجا نام او جندل پرهنر

بدو گفت برگرد گرد جهان

سه خواهر ز یک مادر و یک پدر

به خوبی سزای سه فرزند من

به بالا و دیدار هر سه یکی

چو بشنید جندل ز خسرو سخن

که بیدار دل بود و پاکیزه مغز

ز پیش سپهبد برون شد به راه

یکایک ز ایران سراندر کشید

به هر کشوری کز جهان مهتری

نهفته بجستی همه رازشان

ز دهقان پر مایه کس را ندید

خردمند و روشن دل و پاک تن

نشان یافت جندل مر اورا درست

خرامان بیامد به نزدیک سرو

زمین را ببوسید و چربی نمود

به جندل چنین گفت شاه یمن

چه پیغام داری چه فرمان دهی

بدو گفت جندل که خرم بدی

از ایران یکی کهترم چون شمن

درود فریدون فرخ دهم

ترا آفرین از فریدون گرد

مرا گفت شاه یمن را بگوی

بدان ای سر مایهٔ تازیان

مرا پادشاهی آباد هست

سه فرزند شایستهٔ تاج و گاه

ز هر کام و هر خواسته بی نیاز

مر این سه گرانمایه را در نهفت

ز کار آگهان آگهی یافتم

کجا از پس پرده پوشیده روی

مران هرسه را نوز ناکرده نام

که ما نیز نام سه فرخ نژاد

کنون این گرامی دو گونه گهر

سه پوشیده رخ را سه دیهیم جوی

فریدون پیامم بدین گونه داد

پیامش چو بشنید شاه یمن

همی گفت گر پیش بالین من

مرا روز روشن بود تاره شب

سراینده را گفت کای نامجوی

شتابت نباید بپاسخ کنون

فرستاده را زود جایی گزید

بیامد در بار دادن ببست

فراوان کس از دشت نیزه وران

نهفته برون آورید از نهفت

که ما را به گیتی ز پیوند خویش

فریدون فرستاد زی من پیام

همی کرد خواهد ز چشمم جدا

فرستاده گوید چنین گفت شاه

گراینده هر سه به پیوند من

اگر گویم آری و دل زان تهی

وگر آرزوها سپارم بدوی

وگر سر بپیچم ز فرمان او

کسی کو بود شهریار زمین

شنیدستم از مردم راه جوی

ازین در سخن هر چه دارید یاد

جهان آزموده دلاور سران

که ما همگنان آن نبینیم رای

اگر شد فریدون جهان شهریار

سخن گفتن و کوشش آیین ماست

به خنجر زمین را میستان کنیم

سه فرزند اگر بر تو هست ارجمند

و گر چارهٔ کار خواهی همی

ازو آرزوهای پرمایه جوی

چو بشنید از آن نامداران سخن