ای مر ترا داده خدای آسمان ملک زمین

بر منظر و برمخبر تو آفرین باد آفرین

ای پاک اصل! ای پاک رای! ای پاک طبع! ای پاک دین

کان چون تویی دارد یمین، وین چون تویی دارد امین

وز بهر ملت روز و شب، تیغ یمانی در یمین

گه رای بگریزد ز تو، گه رام و گه خان گه تگین

صد لشکر مردانه را، گردن شکستی بی کمین

زانرو که داری لشکری، بر سان کوه آهنین

با کرگ تنها در اجم، با شیر تنها در عرین

وین از توکل باشد ای شاه زمانه وز یقین

آری چنین باشد کسی، کورا بود یزدان معین

وز رنج دل و ز رنج تن، کردی جهان زیر نگین

زینسو زمین بگرفته ای ،تا ساحل دریای چین

لیکن نگهداری همی، جاه امیر المؤمنین

کو هیچکس را این توانایی که کردستی تو این

صد ره فزون از مقتدر وز معتصم و زمستعین

واجب چنین بینی همی، ای پیشوای پیش بین

از جمله شاهان ترا، هر گز نبیند کس قرین

ابری چو برگیری قدح، ببری چو در یازی بزین

خویی گزین کردی چنان چون رادمردان گزین

آنکس که اورا ده درم باشد به خاک اندر دفین

زین پادشاهان عاجزند ای پادشاه راستین

کاین عاجزانرا باشد و تو قادری جز کارکین

وانرا که تو غمگین کنی، برکام دل گردد غمین

از دولت توگردد آن ،در دست او در ثمین

در دست او اخگر شود، پس وای بدخواه لعین

تا بوستان خرم شود، چون تازه گردد یاسمین

تا هر امیری پیش تو، بر خاک ره مالد جبین

تو با جهانداری شها، خویی همی داری چنین

باآنکه خوش باشد ترا شادان خور و شادان نشین

بدخواه تو غلطیده اندر پای پیل پوستین

فرخنده بادا عبد تو، آمین رب العالمین