انگبین زندگانی بد مذاق

وانگهی خود را بهر مشکل زدن

کار ما گفتار ما را یار نیست

بی یقین و بی سبیل و بی دلیل

تا بدن را زنده دارد جان دهد

قبلهٔ او طاقت فرمانرواست

از بطون او نزاید جز دروغ

چون یکی اندر قیام آئی فناست

این خدا جانی برد نانی دهد

آن همه را چاره این بیچاره ایست

این خدا اندر کلام او نفاق

چشم و گوش و هوش را کافر کند

جان به تن لیکن ز تن غایب شود

با تو گویم معنی رنگین نگر

این همه از اعتبارات است و بس

بهر مرغان قعر دریا بی وجود

لذت صوت و صدا را مرده ئی

پیش رنگی زنده در گور است کور

ورنه این را مرده آن را زنده ایست

زیستن باحق حیات مطلق است

گرچه کس در ماتم او زار نیست

قلب او بی ذوق و شوق انقلاب

نور آفاقی به گفتارش کجا

از عشا تاریک تر اشراق او

مرگ او پروردهٔ آغوش او

از دمش افسرده گردد نار ها

مهر و ماه و گنبد گردان کجاست

از غلامی جان بیداری مجوی

در جهان خورد و گران خوابید و مرد

می نهد بر جان او بندی دگر

گویدش می پوش ازین آئین زره

بیم مرگ ناگهان افزایدش

آرزو از سینه گردد ناپدید

هم زمام کار در دستش نهد

بیذق خود را به فرزینی رساند

تا به معنی منکر فرداش کرد

جان پاک از لاغری مانند دوک

به که گردد قریهٔ تن ها هلاک

مشکل اندر مشکل اندر مشکل است