شرقیان را عشق راز کائنات

کار عشق از زیرکی محکم اساس

نقشبند عالم دیگر شود

عشق را با زیرکی آمیز ده

چشم شان صاحب نظر دل مرده ایست

بسمل افتادند چون نخچیر خویش

عصر دیگر نیست در افلاک شان

عالم نو آفریدن کار تست

گفت نقش کهنه را باید زدود

گر ز افرنگ آیدش لات و منات

تازه اش جز کهنهٔ افرنگ نیست

در ضمیرش عالمی دیگر نبود

مثل موم از سوز این عالم گداخت

نیست از تقلید ، تقویم حیات

جانش از تقلید گردد بی حضور

در ضمیر خویش و در قرآن نگر

عصرها پیچیده در آنات اوست

گیر اگر در سینه دل معنی رس است

هر جهان اندر بر او چون قباست

می دهد قرآن جهانی دیگرش

کس نداند عالم قرآن کجاست

عالمی در انتظار قم هنوز

شام او روشن تر از صبح فرنگ

چون دل مؤمن کرانش ناپدید

تخم او افکند در جان عمر

برگ و بار محکماتش نو به نو

ظاهر او انقلاب هر دمی

می دهم از محکمات او خبر