پشت پا بر حکم سلطان میزند

غیرت او بر نتابد حکم غیر

تازه غوغائی دهد ایام را

تا نیفتد مرد حق در بند کس

در کف خاک از دم او جان پاک

فطرة الله را نگهبان است او

از ضمیرش امتی آید برون

بی کلاه و بی سپاه و بی خراج

درد هر خم تلخ تر گردد ز می

تازه از صبح نمودش کائنات

در نگاه او پیام انقلاب

تا دلی در سینهٔ آدم نهد

در جهان مثل چراغ افروزدش

روح را در تن دگرگون می کند

حکمت او هر تهی را پر کند

هر کهن معبود را کن ریز ریز»

از دو حرف «ربی الاعلی» شکن

عافیت در حال و نی در جاه و مال

نی زر و سیم و قماش سرخ و زرد

طوف خود کن گرد ایوانی مگرد

کرگسی کم کن که شاهین زاده ئی

بر مراد خویش بندد آشیان

خویش را از مرغکی کمتر مگیر

بر مراد خود جهان تعمیر کن

بندهٔ مؤمن قضای حق شود

از ضمیر پاک او آید برون

گوهر خود را برون آر از صدف

چشم خود روشن کن از نور سرشت

هم نیابی از جمال حق نصیب

انتهای عشق و مستی دلبری است

او وجود و غیر او هر شی نمود

جز بکام او نگردد مهر و مه