ای امیر خاور ای مهر منیر

از تو این سوز و سرور اندر وجود

می رود روشنتر از دست کلیم

پرتو تو ماه را مهتاب داد

لاله را سوز درون از فیض تست

نرگسان صد پرده را بر می درد

خوش بیا صبح مراد آورده ئی

تو فروغ صبح و من پایان روز

تیره خاکم را سراپا نور کن

تا بروز آرم شب افکار شرق

از نوائی پخته سازم خام را

فکر شرق آزاد گردد از فرنگ

زندگی از گرمی ذکر است و بس

چون شود اندیشهٔ قومی خراب

میرد اندر سینه اش قلب سلیم

بر کران از حرب و ضرب کائنات

موج از دریاش کم گردد بلند

پس نخستین بایدش تطهیر فکر