این باده سخت تند است بر شیشه زور دارد

کان برق بر سیاهی چشمی ز دور دارد

چشم تغافل انشا تقلید کور دارد

الماس معدن ما شر م از بلور دارد

پروانه در ته بال مکتوب نور دارد

گرد شکست ما هم عجز غیور دارد

طوفان به هر مسامت چندین تنور دارد

در خانه ای که ماییم همسایه شور دارد

آه از کسی که زین آب بی پل عبور دارد

مشاطه به کزین بزم آیینه دور دارد

هرچند سرکشی نیست وضع غرور دارد

جایی که من نباشم غربت قصور دارد