که این شمع خموش امشب نگاهی در سفر دارد

که هر کس چشم می پوشد ز خود بر من نظر دارد

مگر سعی شرر این کوه را از خاک بردارد

چنان نام تو می پرسد که پندارم خبر دارد

به گاه ناله ، مکتوب من از خود نامه بردارد

من و وامانده پروازی که در هر رنگ پر دارد

که نی هرچند صرف بوریا گردد شکر دارد

طلسم بی دری از هر طرف آیند در دارد

اگر رنگ است و گر بو دامن گل برکمر دارد

که تیغش گر کند رحمی شب ما هم سحر دارد

تو اکنون ناله کن بیدل که آهنگت اثر دارد