بر طمع ، طبع خسیسی که تفاخر دارد

با بخیلان نه همین طبع گدا ناصاف است

گل این باغ اگر بیخبر از فرصت نیست

طبع شهوت نسب از سیرگریبان عاری ست

خاک شو معنی موهومی هستی دریاب

نی ز هستی خجلم نی ز جنون منفعلم

ز شکست است رک گردن امواج بلند

قلّت مایه عرق می کشد از طبع کریم

خودگدازست شراری که به جایی نرسد

محو گردیدن ما آنهمه ناموزون نیست

بیدل از جهل میندیش که در مکتب عشق