ز اوراق کتاب رنگ گل جزوی به سر دارد

نگاه بوالهوس از سرمه هم خاکی به سردارد

تن نازک مزاج او ز بوی گل خطر دارد

که طبع مومیایی از شکستنها خبر دارد

که تیغ شعله در خاکستر امید سپر دارد

که آن گستاخ روی سنگدل دامان تر دارد

به خاکستر هنوز این شعلهٔ افسرده پر دارد

صدف ایمن نباشد از شکستن تاگهر دارد

دل عاشق همین خون گشتنی دارد اگر دارد

که نخل باغ فرصت ریشه درطبع شرر دارد

لگداندازیی بر پرده دارد هرکه خر دارد