نوبهار است و جهان سیر چمنها دارد

دل اگر صاف شد از زخم زبان ایمن باش

اثر نالهٔ عشاق ز هر ساز مخواه

ادب عشق اگر مانع شوخی نشود

هیچکس رمز سویدای دل ما نشکافت

عالم از هرزه دوی اینهمه بر ما تنگ است

کفر و دین مانع تحقیق نگاهان نشود

صد چمن لاله وگل زد قدح نازبه سنگ

به طواف در دل کوش که آیینهٔ مهر

وحشت ریگ روان صیقل این آینه است

مو به مو حسرت نیرنگ تماشای توایم

بیدل از حیرت آیینهٔ ما هیچ مپرس