وقف طاووسان رعناکن گل نیرنگ را

موج صهبا دام پروازست مرغ رنگ را

سختی افزونترکند الماس گشتن سنگ را

ناتوان بینی ست لازم دیده های تنگ را

تار نتواند دهد افسردگی آهنگ را

شیرکی خواهد جدا بیند ز ناخن چنگ را

دل صداباشد شکست شیشه های رنگ را

طوطی مینای ما آیینه داند سنگ را

شوخی رفتار رسوایی ست پای لنگ را

دست ، دست تست ، بشکن این طلسم ننگ را

موج صیقل آبیاری کرد بیدل زنگ را