باز بیتابی ام احرام چه در می بندد

فکر جولان همه تشویش عبارت سازی ست

غیر دل گوشهٔ امنی که توان یافت کجاست

عرض جوهر ندهی ، بی حسدی نیست فلک

نی دلیل است که این هرزه درایان طلب

ریزش ماده بر اجزای ضعیف است اینجا

وحشت عمرکمین شیفتهٔ فرصت نیست

تا به کی قصهٔ مستقبل و ماضی خواندن

عجزم از سعی وفا جوهر طاقت گل کرد

کسب جمعیت دل تشنهٔ ضبط نفس است

شمع این محفلم از داغ دلم نیست گزیر

ناله ام داغ شد از بی اثریها بیدل