چه خیال است که امروز تو فردا گردد

رو به دنیاست همان گرچه ز دنیا گردد

قطره چون فال گهر زد دل دریا گردد

بگسلی از دو جهان تا گرهی وا گردد

به نفس گو چه دهد سنگ که مینا گردد

آب چون بر در فواره زد اجزا گردد

خط ساغر چه خیال است چلیپا گردد

ناله چون راه نفس گم کند ایما گردد

سر این رشته نه جایی ست که پیداگردد

آسیا نیست سر شوق که هر جا گردد

سر چو گردید گران آبلهٔ پا گردد