کرد خون گرم من بال سمندرتیغ را

بر زبان پیداست دندانهای جوهر تیغ را

می کشد چون مدّ بسم الله بر سرتیغ را

از برش عاری بود گر سازی از زرتیغ را

قبضه داند بر سر خود به ز افسر تیغ را

کس نراند برسر بسمل مکررتیغ را

می شمارد مرغ بی پرواز شهر تیغ را

نالهٔ خوابیده می دانیم بر سر تیغ را

سخت دشوار است دادن آب گوهر تیغ را

رشتهٔ شمع است بیدل موج جوهرتیغ را