غنچه اش آمد برون از پرده زنگار سرخ

بی بلایی نیست رنگ چهره بیمار سرخ

می توان کردن چو برگ گل در و دیوار سرخ

عالمی محو گل و من داغ آن دستار سرخ

باده هم می گردد از خون خوردن بسیار سرخ

گر به خون گاو سازد برهمن زنار سرخ

نیش پایی تا نگردد نیست روی خار سرخ

لیک کو اشکی که باشد یک چکیدن وار سرخ

جامه ات زین خم نمی آید برون هر بار سرخ

آتش از خاشاک خوردن می کند رخسار سرخ

دامن قاتل بود دستی که سازد یار سرخ

تا دم تیغ تومی کردم به آن مقدار سرخ

گردد از غیرت به رنگ شعله ام طومار سرخ

همچو گل از رنگ بی دردی مکن دستار سرخ

عندلیب ما چو طوطی می کند منقار سرخ

کاین لباس تیره نتوان ساختن بسیار سرخ

بیدل از درد است چشم اهل این گلزار سرخ