به عبرت آب شو ای غافل از خمیدن موج

درین محیط که دارد اقامت آرایی

عنان زچنگ هوس واستان که بررخ بحر

به عجز ساز و طرب کن که در محیط نیاز

غبار شکوه ز روشندلان نمی جوشد

نکرد الفت مژگان علاج وحشت اشک

سراغ عمر زگرد رم نفس کردیم

مرا به فکر لبت کرد غنچهٔ گرداب

ز بیقراری ما فارغ است خاطر یار

به بحر عشق که را تاب گردن افرازیست

ز بیدلان مشو ایمن که تیر آه حباب

توان به ضبط نفس معنی دل انشاکرد

چو گوهر از دم تسدم کن سپر بیدل