که مباد خنده نما شود لب دعویت ز زبان کج

سر تیغ اگر به درآ وری که خم است پیش فسان کج

به کجاست منزل غافلی که فتد به راه روان کج

قلم شکسته کجا برد رقم عرق به بنان کج

ره راست متهم کجی نکنی ز سعی عنان کج

که چو جنسهای دگر کسی نخرد کجی ز دکان کج

تو اگر از این مزه غافلی غم لقمه خور به دهان کج

ز خدنگ جوهر راستی نبرد تلاش کمان کج

که ز لغزش آبله زا شود قدم یقین به گمان کج