روز اول چون دلم خواباند در خون احتیاج

عالمی را از عدم آورد بیرون احتیاج

لیلی این بزم استغناست ، مجنون احتیاج

تیره بختیها مرا هم کرد صابون احتیاج

پیش ازین خونم غنا می خورد اکنون احتیاج

سیم و زر چون بیش شد می گردد افزون ا حتیاج

بایدت زیر زمین بردن به قارون احتیاج

تا کجا باید نهفت این ناله مضمون احتیاج

می برد از یک نفس هستی به گردون احتیاج

حرف ناموزون ما راکرد موزون احتیاج

تا نبندد رشته ات بر سازگردون احتیاج