88
غزل شمارهٔ ۸۸۲
بی مغزی و داری به من سوخته جان بحث
ای پنبه مکن هرزه به آتش نفسان بحث
از یک نفس است این همه شور من و مایت
بریک رگ گردن چقدر چیده دکان بحث
با چرخ دلیری بود اسباب ندامت
ای دیده وران صرفه ندارد به دخان بحث
در ترک تامل الم شور و شری نیست
بلبل ننماید به چمن فصل خزان بحث
از مدرسه دم نازده بگریز وگزنه
برخاست ر گ گردن و آمد به میان بحث
در نسخهٔ مرگ است گر انصاف توان یافت
تا علم فنا نیست همان بحث و همان بحث
از عاجزی من جگر خصم کباب است
با آب کند آتش سوزنده چسان بحث
زبر و بم این انجمن آفاق خروش است
هر دم زدن اینجا دم تیغ است و فسان بحث
با سنگ جنون می کند انداز شرارم
عمری ست که دارد به نگه خواب گران بحث
در معرکهٔ هوش که خون باد بساطش
تا رنگ نگردید نگرداند عنان بحث
گر درس خموشی سبق حال تو باشد
بیدل نرسد برتو ز ابنای زمان بحث