از زبان اشک هم درد دلی نشیند و رفت

چون نفس باید بر این آیینه هم پیچید و رفت

هر کسی زین انجمن طرز دگر نالید و رفت

رهروان را پیش پای خویش باید دید و رفت

اشک در بی دست و پایی ها به سر غلتید و رفت

سر به پایی می توان چون آبله دزدید و رفت

یک نگاه واپسین ناگاه برگردید و رفت

کز شکست رنگ بر ما عافیت خندید و رفت

گر بداند کز چه گل خواهد نظر پوشید و رفت

تا قیامت بایدم راه عدم پرسید و رفت

ازتبسم برگل زخمم نمک پاشید و رفت