آسا هر سود ن دست اندکی ز خویش رفت

هر که را دیدیم درویش آمد و درویش رفت

همچو اشک دیدهٔ بی نم تغافل کیش رفت

این نمک پر بیخبر از سینه های ریش رفت

ای بسا حسنی که از خط ، سر به جیب ریش رفت

شیرمردان را نباید بر طریق میش رفت

عمر فرصت در نظر کم آمد از بس بیش رفت

خون فاسد روزگارش در خمار نیش رفت

هرکه در بزم خیال آمد خیال اندیش رفت

مرگ پیش آمد زمانی کز نفس تشویش رفت

موج گوهر بسته را شوخی نخواهد پیش رفت