اشک آنقدر دوید ز پی کز فغان گذشت

دنیا غم تو نیست که نتوان از آن گذشت

از پا نشستنی که ز عالم توان گذشت

عمری نداشتم که بگویم چسان گذشت

تا ناله گل کند ز جرمن کاروان گذشت

واماندنی ست اینکه توگو.بی فلان گذشت

انصاف نیز آب شد و از جهان گذشت

زین بحر همچو موج گهر می توان گذشت

محو نشانه است چو تیر از کمان گذشت

بال آنقدر شکست که از آشیان گذشت

بر شمع یک بهار گل زعفران گذشت

یارب چه برق بر من آتش به جان گذشت

کم نیست اینکه نام توام بر زبان گذشت

یک ناله داشتم که ز هفت آسمان گذشت